Popular Posts

Music

Powered by Blogger.

Movies

Games

Pictures

Slider

Flickr Images

Sports

Blogger templates

Blogroll

မိုးေမွ်ာ္ (မင္းတုန္း) ဆိုက္ကေလးကို လာသူမ်ားစိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ျပည့္စံုပါေစခင္ဗ်ာ

About

Pages - Menu

ေမေဒးေန႔အထိမ္းအမွတ္


ေမေဒးေန႔အထိမ္းအမွတ္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေရရာ ခ်ီတက္ေတာင္းဆိုပြဲကို ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွာ သြားေရာက္ပူးေပါင္းခ်ီတက္ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ MWRNက အတြင္းေရးမႉး မနန္းေအးမြန္နဲ႔ ေကာ္မတီ၀င္ေတြက MWRNကိုယ္စား ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ဒီခ်ီတက္ပြဲဟာ MWRNနဲ႔အတူ အလုပ္သမားေသြးစည္းေရးအဖြဲ႕(WSA)၊ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားအစည္းအရံုး(MWF)၊ ထိုင္းအထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားသမဂၢ၊ ထိုင္းေက်ာက္မ်က္ရတနာႏွင့္လက္၀တ္ထည္အလုပ္သမားသမဂၢ၊ ခ်ီတက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္စား ဆရာမေဒၚမာမာဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
< >

MWRN ေအာင္ျမင္မႈ


စမြတ္စာခြန္ခရိုင္ အုမ္းႏြဲ႔မွာရွိတဲ့ အမ္ဖြန္စားေသာက္ကုန္စက္ရံုက အလုပ္သမားေတြ 2.5.2014ကဆႏၵျပၾကပါတယ္။ဒီစက္ရံုမွာ အလုပ္သမား၁၂၀၀ေလာက္ ရွိၿပီး အဲ့ဒီအထဲမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား၉၀၀ေလာက္ရွိတယ္လို႔သိရပါတယ္။လုပ္အားခရွင္းေပးရာမွာ ရသင့္ရထိုက္တာထက္ ေလ်ာ့နည္းေနလို႔ဆႏၵျပၾက တာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြက ဆက္သြယ္အကူအညီေတာင္းခံ လာသည့္အတြက္ MWRN ဥကၠဌႏွင့္အဖြဲ႕၀င္မ်ား သြားေရာက္ၿပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံုလို႔ အခြင့္အေရးပိုင္ဆိုင္ရာမ်ားကိုရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္အလုပ္သမားေတြက မိမိတို႔ႀကံဳေနရေသာအခက္အခဲျပႆ     နာမ်ား ၅   ခ်က္အျဖစ္တင္ျပ ေတာင္းဆိုပါတယ္။
< >

က်ြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ သမၼတႀကီး ( သို႔မဟုတ္ ) ကတၱီပါ လိပ္ျပာ


Photo: “ က်ြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ သမၼတႀကီး ( သို႔မဟုတ္ ) ကတၱီပါ လိပ္ျပာ ”
===================================

တစ္ခါက က်ေနာ့္အေဖနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို သမၼတႀကီးကအစည္းအေဝးေခၚတဲ့အတြက္ က်ေနာ္လိုက္သြားရပါတယ္..

အမွန္ေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္တစ္ျပားဖိုးမွမပါ ပါဘူး..
အေဖကေနေကာင္းခါစဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္စိတ္မခ်လို႔လိုက္သြားတာပါ..

ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးေတြအားလံုးကိုအစည္းအေဝးေခၚတာ..
သမၼတႀကီးက လယ္ယာကိစၥအတြက္လုပ္တဲ႔အစည္းအေဝးမို႔ စိုက္/ေမြး ဝန္ႀကီးေတြအားလုံးတက္ရပါတယ္..
အဲလိုအစည္းအေဝးမ်ိဳးကို သမၼတႀကီးက သူ႔ရဲ႕လယ္တဲမွာပဲလုပ္ပါတယ္..

လယ္ကြင္းေဘးမွာပါ..
အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ သမၼတႀကီးကို အျပင္မွာနီးနီးကပ္ကပ္ တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးပါဘူး..

ထံုးစံအတိုင္းလူႀကီးမလာခင္ အားလုံးဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ စကားေျပာရင္းေစာင့္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ Van ကားအနက္ေရာင္ေလးတစ္စီး က်ေနာ္တို႔စကားေျပာေနတဲ႔ဆီကိုဦးတည္ေမာင္းလာတာေတြ႔ရပါတယ္..

အစည္းအေဝးအတြက္လာတဲ့ တာဝန္ရိွပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္မွာေပါ့..

အဲ့ဒီကားေလးက အားလုံးဝိုင္းဖြဲ႕စကားေျပာေနတဲ့အနားမွာလာရပ္တယ္..
ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့...

ဟိုက္!!! သမၼတႀကီးဗ်..

လ်ွာထိုးဦးထုပ္အနက္ေလးေဆာင္းလို႔..
နံသာေရာင္ဂ်ာကင္ေလးနဲ႔အားလုံးကို မဂၤလာပါလို႔နွဳတ္ဆက္တယ္..

အားလုံးကမွင္သက္ေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ခ်က္ခ်င္းေတာင္ျပန္ျပီးနွဳတ္ဆက္သံထြက္မလာဘူး..

ျပီးမွ မဂၤလာပါ အဘႀကီး လို႔ျပန္နွဳတ္ဆက္မိၾကတယ္..

ျပီးေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္မယ့္အခန္းထဲကိုဝင္သြားျပီး သူ႔အတြက္စီစဥ္ေပးထားတဲ့မနက္စာကိုစားပါတယ္..
သမၼတႀကီးစားေနတဲ့ မနက္စာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ က်ေနာ္ ဒုတိယအႀကိမ္အံ့ၾသမိျပန္တယ္..

ေၾကြပန္းကန္ထဲမွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလးတစ္ပုံ ပဲေပါင္းဆီဆမ္းပန္းကန္ေလးတစ္ခု ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းပန္းကန္ေလးတစ္ခုေတြ႕ရပါတယ္..

အစည္းအေဝးလာတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြကိုလည္းအဲ့လိုပဲေက်ြးပါတယ္..
က်ေနာ္လည္း သမၼတႀကီးစားတဲ့ ေကာက္ညွင္းေပါင္းဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ဟာပဲဆိုျပီး စားၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔နယ္ကေကာက္ညွင္းေပါင္းကိုမမွီဘူးဗ်..

ဒါကိုသမၼတႀကီးကနွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္စားေနရွာတယ္..
က်ေနာ့္ျမိဳ႕ကေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ေက်ြးခ်င္လိုက္တာဗ်ာ..
အားလုံးစားေနတုန္းမွာ ပိြဳင့္ကားအသံကိုၾကားရျပီးကား ၂ စီးနဲ႔လုံျခံဳေရးေတြေရာက္လာတယ္..
သမၼတႀကီးရဲ႕လုံျခံဳေရးအႀကီးအကဲက မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္လို႔...

အားလုံးေနရာယူအျပီးမွာသမၼတႀကီးက စကားစေျပာပါ္တယ္..

(က်ေနာ္မနက္ကတည္းက ကားပတ္ေမာင္းေနတာဗ်..သေျပကုန္းေစ်းဖက္ေတာင္ေရာက္ခဲ့တယ္..က်ေနာ့္ရဲေဘာ္ေလးေတြလည္း သူတို႔မိသားစုအတြက္အခ်ိန္ေလးေပးခ်င္မွာေပါ့ဗ်ာ..သူတို႔လည္းမနားရရွာဘူး..တခါတေလ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလးေနေစခ်င္လို႔ မနက္က က်ေနာ္အသိမေပးပဲအေစာထြက္လာတာ )..တဲ့ ဗ်ာ..

က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ သမၼတႀကီးကိုအရမ္းၾကည္ညိဳေလးစားသြားမိတယ္..

အစည္းအေဝးစေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္အျပင္ထြက္လာခဲ့ျပီး သမၼတႀကီးေမာင္းလာတဲ့ကားကို စပ္စုလိုက္မိတယ္..

ဘုရားေရ...

ဒါ ဒို႔သမၼတႀကီးေမာင္းလာတဲ့ကား..
ဟုတ္ရဲ႕လားဗ်ာ..ဟုတ္ပါတယ္

ဒီကားပါပဲ သူအခုနကပဲ ဒီကားေပၚကဆင္းလာတာ က်ေနာ္ေသခ်ာျမင္ေနရတာပဲ...
ကားက စူပါရုဒ္ ( အရပ္အေခၚဖင္ေကာက္ ) ကားပါ..

ေမာ္ဒယ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္နိမ့္ေနပါျပီ..

မွန္ေတြအားလုံးကလည္းအတြင္းကိုျမငိေနရတဲ့အၾကည္..
ဘာစတစ္ကာမွကပ္မထားပါ....
ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ျပီးသမၼတႀကီးကို ေလးစားမိျပန္ပါျပီ..

က်ေနာ္အစည္းအေဝးခန္းအျပင္ကခုံတစ္ခုမွာထိုင္ျပီး ေတြးေနမိတယ္...

သမၼတႀကီးဟာ သူစီးတဲ့ကားအိုေလးကိုအေတာ္ခ်စ္မွာပဲ...
ျပီးေတာ့ဒီတိုင္းျပည္က ျပည္သူေတြကိုလည္းသူခ်စ္မွာပါ..
က်ေနာ္ယုံတယ္...

သူ႔ကိုယ္သူလည္း ယုံၾကည္မွဳအျပည့္နဲ႔အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ သမၼတႀကီးပါ...

သူကဘာကိုမွလည္းမေၾကာက္တတ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ပါ..
ဘာကိုမဆိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔လည္းဝန္မေလးတတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ..

အစည္းအေဝးခန္းထဲက သူ႔မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ျပီး က်ေနာ့္နားထဲမွာတစ္စံုတစ္ရာကိုသဲ့သဲ့ေလးၾကားလိုက္ရတယ္..

စက္အကူနဲ႔ခုန္ေနရရွာတဲ့နွလုံးခုန္သံေလးပါ..
တနည္းအားျဖင့္ ကတၱီပါလိပ္ျပာေလးရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံေလးေပါ့......

( NMK )

credit - Nay Min Ko
“ က်ြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ သမၼတႀကီး ( သို႔မဟုတ္ ) ကတၱီပါ လိပ္ျပာ ”
===================================

တစ္ခါက က်ေနာ့္အေဖနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ကို သမၼတႀကီးကအစည္းအေဝးေခၚတဲ့အတြက္ က်ေနာ္လိုက္သြားရပါတယ္..

အမွန္ေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္တစ္ျပားဖိုးမွမပါ ပါဘူး..
အေဖကေနေကာင္းခါစဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္စိတ္မခ်လို႔လိုက္သြားတာပါ..

ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးေတြအားလံုးကိုအစည္းအေဝးေခၚတာ..
သမၼတႀကီးက လယ္ယာကိစၥအတြက္လုပ္တဲ႔အစည္းအေဝးမို႔ စိုက္/ေမြး ဝန္ႀကီးေတြအားလုံးတက္ရပါတယ္..
အဲလိုအစည္းအေဝးမ်ိဳးကို သမၼတႀကီးက သူ႔ရဲ႕လယ္တဲမွာပဲလုပ္ပါတယ္..

< >

M.W.R.N ရဲ႕ အလုပ္သမားေန႔ အခန္းအနား


" အားလံုးပဲမဂၤလာပါ "

M.W.R.N ရဲ႕ အလုပ္သမားေန႔ အခန္းအနား
---------------------------------------------------------------
ေမလ ၁ ရက္ေန႕ ၅ လပိုင္းတြင္ အလုပ္သမားေန႕ ျဖစ္သည့္အတြက္ M.W.R.N အဖဲြ႕သားမ်ားက ေဖ်ာ္ေျဖေရးသံခ်ပ္တို႕ႏွင့္ အလုပ္သမားေန႕ကို ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္ ပထမဆံုး ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသီခ်င္းနဲ႕ အခမ္းအနားကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ထိုု႕ေနာက္ ႏုိင္ငံသီခ်င္း နုိင္ငံေတာ္ကုိအေလးျပဳျခင္း M.W.R.N ဥကၠဌဦးေအာင္ေက်ာ္မွအဖြင့္အမွာ စကား ေျပာျပီးေနာက္ ပိုင္းမွာ M.W.R.N သံခ်ပ္ ျဖင့္အလုပ္သမားေရးမ်ားကို သီဆိုျခင္း အစီအစဥ္အပါဝင္ ထိုင္းယူနစ္ အဖြဲ႕တို႕ရဲ႕ ကခ်င္ရိုးရာအက ထုိင္းရိုးရာ အက တို႔ႏွင့္ ေခတ္ေပၚေတးဂီတ တို႕ကို ေဖ်ာ္ခဲ့ၾကပါသည္။
< >

လူငယ္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ


လူငယ္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ ၁
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )

" ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ " "ကၽြန္မစိတ္ေလေနတယ္ဆရာ…။ " "ကၽြန္ေတာ္ဘာကုိအဓိကေရြးခ်ယ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။" " ပညာေရးကုိပဲ ဆက္လုိက္ရမွာလား။ စီးပြားေရးကုိဘက္ကုိပဲ လုိက္ရမလားျဖစ္ေနတယ္ဆရာ …" ဆုိျပီး စာေရးသူထံတုိက္ရုိက္ေမးလာေသာ ေမာင္ငယ္, ညီမငယ္မ်ား အေတာ္ကုိမ်ားေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔နဲ႕ေဆြးေႏြးမႈကေနျဖစ္ေပၚလာတဲ့ " လူငယ္ ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ" ေခါင္းစဥ္ကုိ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕ထံ ေဆာင္က်ဥ္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ေမးလာတဲ့လူငယ္ေလးဟာ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ပါ ။ ျမန္မာျပည္မွာေနျပီး ဧည့္လမ္းညႊန္လုပ္ေနတယ္။ သူမွာဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတာကေတာ့ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူးး။ သူ႕ပညာေရးကုိပဲနုိင္ငံျခားမွာဆက္ျပီး ေလ့လာရမွာလား။ ျမန္မာျပည္မွာပဲဆက္ျပီး စီးပြားေရးလုပ္ရမလား ေဝဝါးေနတယ္။ " နုိင္ငံျခားထြက္ဖုိ႕လုပ္ေနတာလည္း ၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ ဘာမွထူးမလာဘူးဆရာ, အဲ့ဒါအၾကံေလးေပးပါအုန္းလုိ႕ " ဆုိလာတယ္။ ျမန္မာျပည္ကလူအမ်ားစုဟာ နုိင္ငံျခားထြက္မွ အလုပ္အကုိင္ေကာင္းမယ္ မိသားစုဝမ္းေရး, စီးပြားေရးအဆင္ေျပမယ္လုိ႕ မွတ္ထင္ထားၾကတယ္။ ဒါကုိမွားယြင္းတယ္လုိ႕စာေရးသူမဆုိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္မွန္လည္းမမွန္ဘူး။ ဒီလုိေျပာေတာ့ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႕ဘာလဲဟ ဆုိတာမ်ိဳးေတြးေကာင္းေတြးလိမ့္မယ္။

စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕ေလးနဲ႕ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အထက္ပါလူငယ္လုိဇေဝဇဝါျဖစ္သူေတြ အမ်ားစုဟာ ဘြဲ႕ရ, ပညာတတ္ေတြမ်ားတယ္။ ဘြဲ႕တစ္ခုခုကုိလည္း ပုိက္ေထြးထားတယ္, ဘာလုပ္လုိ႕ဘာကုိင္ရမွန္းလည္းမသိျဖစ္ခါ အခ်ိန္ေတြကုန္ လူကလည္းၾကံရာမရျဖစ္ေနၾကတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါေတြေပ်ာက္ဖုိ႕အတြက္အလုပ္တစ္ခုေတာ့လုိျပီ။ အလုပ္ဆုိျပန္ေတာ့လဲ ဟုိအလုပ္ကငါ့ဘြဲ႕နဲ႕ မဆုိင္ ဒီအလုပ္ကေတာ့မသင့္ေတာ္ဘူး ဒီလုိအေတြးေတြကလည္းပိတ္ဆုိ႕တားဆီးလာျပန္တယ္။ စာေရးသူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္သူေတြကပုိမ်ားေနတာေတြ႕ရေတာ့ သူတုိ႕ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္လည္းဆုိတာကုိ ေတြးမိေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ( proactive person and abortive person ) ဆုိတဲ႕ေခါင္းစဥ္နဲ႕ လူႏွစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကုိေရးသားခဲ့ျပီးပါျပီ။ အခုတစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကုိေဖာက္သည္ခ်လုိက္ပါအုန္းမယ္။

အမည္က နုိင္လင္း ေခါင္းၾကီးလုိ႕လည္းေခၚၾကတယ္။ ေခါင္းၾကီးဆုိတဲ့နာမည္ရလာပုံက ေတြးေခၚတာေကာင္းလြန္းလုိ႕ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူလုပ္လုိက္ရင္တစ္လြဲျဖစ္ျဖစ္သြားလုိ႕။ သူ႕ဝါသနာက ငယ္ကတည္းက စက္ပစၥည္းအေသးအမြားေတြကုိ ျဖဳတ္ျပီးျပန္တတ္ရတာဝါသနာပါတယ္။ သူ႕အေမဝယ္ေပးတဲ့ သံပါတ္ကားေလးေတြ, ဓါတ္ခဲ့ကားေလးေတြကုိ တစ္ဆစီျဖဳတ္ျပီး ျပန္တပ္တာ, အျမဲတမ္းအရုိက္ခံရတယ္ သူလုပ္သမွ်ကပ်က္ဆီးကုန္တာကုိး, ဒါေၾကာင့္သူ႕အေမက သူ႕ကုိေခါင္းၾကီးလုိ႕ေခၚတာပဲ။ ကတ္စက္, ေရဒီယုိ အကုန္သူဖ်က္တာကုန္တာပါပဲ။ သူအေမကလဲ သူ႕အေၾကာင္းကုိသိေတာ့ ေနာက္အိမ္မွာ ဘာမွကုိမဝယ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းၾကီး အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့သူ႕အေဖက စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ေပးတယ္။ သူကအဲ့ဒီစက္ဘီးကုိ ေဆးေတြျခစ္ျခ သူၾကိဳက္တဲ့ေဆးအေရာင္ေတြျပန္မႈတ္လုပ္ေတာ့တာ။ သူ႕အေဖကသူ႕ကုိစိတ္ဆုိးျပီး ရုိက္တာေတာ္ေတာ္အီသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႕စက္ဘီးေဆးအေရာင္ကုိ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြၾကိဳက္ၾကတယ္။ သူ႕တုိ႕စက္ဘီးေတြကုိလည္း ေခါင္းၾကီးကုိေဆးမႈတ္ခုိင္းၾကတယ္။ ေခါင္းၾကီးက စာေရးသူတုိ႕ရပ္ကြက္မွာေတာ့ စက္ဘီးျပင္ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ တစ္ကယ့္စက္ဘီျပင္စားသူေတြေတာင္ေခါင္းၾကီးေၾကာင့္ လုပ္ငန္းက သိပ္မတြင္က်ယ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ေခါင္းၾကီးဆီသြားရင္ ပုိက္ဆံမကုန္ဘူးေလ, လဲရမဲ့အပုိပစၥည္းဖုိးပဲကုန္တာ။ ေခါင္းၾကီးက ျပင္ေနျဖဳတ္ေနတပ္ေနရတာကုိေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလ။

ဒီလုိနဲ႕စာေရးသူတုိ႕ ၁၀ တန္းေရာက္လာၾကတယ္။ စာေရးသူတုိ႕ကေတာ့ စာေမးပြဲေတြေအာင္ျပီး ဘဝအတြက္ အဝင္ေသးတဲ့အေဝးသင္ဆုိတာကုိသြားေနခ်ိန္မွာ ေခါင္းၾကီးကေတာ့ စာေမးပြဲက်ျပီး ၁၀ တန္းလည္းထပ္မေျဖေတာ့ဘူး။ အလုပ္ကုိလည္းမယ္မယ္ရရဘာမွ ဒီေကာင္မလုပ္ဘူး။ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးဝယ္ ျဖဳတ္တပ္ျပီးရင္ျပန္ေရာင္း, အျမတ္ကေလးရရင္ အပုိပစၥည္းလးေတြဝယ္ ေနာက္ထပ္ဆုိင္ကယ္ အဆုတ္တစ္စီးဝယ္ ဒီလုိနဲ႕လုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ေနတာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က စာေရးသူျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ စာေရးသူတုိ႕ရြာထိပ္မွာ ဆုိင္ကယ္အပုိပစၥည္းဆုိင္ၾကီးေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာေတာ့ အမယ္ငါတုိ႕ရြာလည္းေတာ္ေတာ္တုိးတက္လာတာ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ ဆုိင္ကယ္အပုိပစၥည္းဆုိင္ေတာင္ရွိေနျပီလုိ႕ေတြးေနတုန္း ဆုိင္ရွင္ျဖစ္သူကထြက္လာျပီးနႈတ္ဆက္ေတာ့ အ့ံၾသသြားခဲ့တယ္။ ေအာင္မွာ ငတိသားေခါင္းၾကီးက ဆုိင္ရွင္ဆုိပါလား ။ ကုိယ့္မ်က္စိေတာင္မယုံခ်င္ျဖစ္သြားတယ္။ ငါတုိ႕မွာ နုိင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္ေနတာၾကာျပီ ဒီေကာင့္ေလာက္ , ကုန္ကုန္ေျပာရင္ဒီေကာင့္ေျခဖ်ားေလာင္ေတာင္မွီေအာင္ မခ်မ္းသာေသးဘူး။ စာဖတ္သူလူငယ္ေတြ ေခါင္းၾကီးက ၁၀ တန္းေတာင္မေအာင္ဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္သူခ်စ္တဲ့အလုပ္ကုိ စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္သြားတယ္။

မင္းတုိ႕ ငါတုိ႕ကသာ ဘြဲ႕ေလးတစ္ခု, ဒီဂရီေလးတစ္ခုကုိင္ျပီး ကုိယ့္ကုိခုိင္းစားမယ့္သူကုိ လုိက္ရွာေနၾကတာ။ အဲ့ဒီေတာ့ငါတုိ႕က ေခါင္းၾကီးေလာက္ေတြးေခၚတတ္ၾကလား။ သိပ္ေတြးတာေပါ့။ ေတြးလြန္းလုိ႕ခက္ေနတယ္လုိ႕ေတာင္ေျပာရမလုိျဖစ္ေနတယ္။ မင္းတုိ႕ၾကီးပြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဘြဲ႕ေတြတစ္သီၾကီးရဖုိ႕မလုိဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ေခါင္းၾကီးလုိကုိယ္လုပ္တဲ႔အလုပ္ကုိ ခ်စ္ျမတ္နုိးတတ္ဖုိ႕ ဇြဲရွိဖုိ႕ပဲလုိတယ္ဆုိရင္ မင္းတုိ႕ေတြျငင္းၾကမလား။ အဲ့ဒီေတာ့ကုိယ္က ၾကီးပြားတုိးတက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ငါဝါသနာပါတာဘာလဲ။ အဲ့ဒီဝါသနာပါတဲ့အလုပ္ကုိ ေကာင္းသတဲ့ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစား။ လုိအပ္တာကုိျဖည့္ဆည္း အျမဲတမ္းစူးစမ္းေနရင္ မေအာင္ျမင္စရာအေၾကာင္းကုိမရွိဘူး။ အဲ႔ဒီေတာ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ၾကီးကုိင္ထားျပီး သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိေရြးခ်ယ္တာကုိေစာင့္မေနနဲ႕ေတာ့။ မင္းကုိယ္တုိင္ကပဲ ေရြးခ်ယ္သူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေပေတာ့…


Photo: လူငယ္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ ၁ 
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း  ( စုိက္ / ေမြး )
 
" ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ " "ကၽြန္မစိတ္ေလေနတယ္ဆရာ…။ " "ကၽြန္ေတာ္ဘာကုိအဓိကေရြးခ်ယ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။" " ပညာေရးကုိပဲ ဆက္လုိက္ရမွာလား။ စီးပြားေရးကုိဘက္ကုိပဲ လုိက္ရမလားျဖစ္ေနတယ္ဆရာ …" ဆုိျပီး စာေရးသူထံတုိက္ရုိက္ေမးလာေသာ ေမာင္ငယ္, ညီမငယ္မ်ား အေတာ္ကုိမ်ားေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔နဲ႕ေဆြးေႏြးမႈကေနျဖစ္ေပၚလာတဲ့ " လူငယ္ ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ" ေခါင္းစဥ္ကုိ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕ထံ ေဆာင္က်ဥ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ 

ေမးလာတဲ့လူငယ္ေလးဟာ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ပါ ။ ျမန္မာျပည္မွာေနျပီး ဧည့္လမ္းညႊန္လုပ္ေနတယ္။ သူမွာဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတာကေတာ့ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူးး။ သူ႕ပညာေရးကုိပဲနုိင္ငံျခားမွာဆက္ျပီး ေလ့လာရမွာလား။ ျမန္မာျပည္မွာပဲဆက္ျပီး စီးပြားေရးလုပ္ရမလား ေဝဝါးေနတယ္။ " နုိင္ငံျခားထြက္ဖုိ႕လုပ္ေနတာလည္း ၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ ဘာမွထူးမလာဘူးဆရာ, အဲ့ဒါအၾကံေလးေပးပါအုန္းလုိ႕ " ဆုိလာတယ္။ ျမန္မာျပည္ကလူအမ်ားစုဟာ နုိင္ငံျခားထြက္မွ အလုပ္အကုိင္ေကာင္းမယ္ မိသားစုဝမ္းေရး, စီးပြားေရးအဆင္ေျပမယ္လုိ႕ မွတ္ထင္ထားၾကတယ္။ ဒါကုိမွားယြင္းတယ္လုိ႕စာေရးသူမဆုိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္မွန္လည္းမမွန္ဘူး။ ဒီလုိေျပာေတာ့ စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႕ဘာလဲဟ ဆုိတာမ်ိဳးေတြးေကာင္းေတြးလိမ့္မယ္။ 

စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕ေလးနဲ႕ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အထက္ပါလူငယ္လုိဇေဝဇဝါျဖစ္သူေတြ အမ်ားစုဟာ ဘြဲ႕ရ, ပညာတတ္ေတြမ်ားတယ္။ ဘြဲ႕တစ္ခုခုကုိလည္း ပုိက္ေထြးထားတယ္, ဘာလုပ္လုိ႕ဘာကုိင္ရမွန္းလည္းမသိျဖစ္ခါ အခ်ိန္ေတြကုန္ လူကလည္းၾကံရာမရျဖစ္ေနၾကတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါေတြေပ်ာက္ဖုိ႕အတြက္အလုပ္တစ္ခုေတာ့လုိျပီ။ အလုပ္ဆုိျပန္ေတာ့လဲ ဟုိအလုပ္ကငါ့ဘြဲ႕နဲ႕ မဆုိင္ ဒီအလုပ္ကေတာ့မသင့္ေတာ္ဘူး ဒီလုိအေတြးေတြကလည္းပိတ္ဆုိ႕တားဆီးလာျပန္တယ္။ စာေရးသူရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္သူေတြကပုိမ်ားေနတာေတြ႕ရေတာ့ သူတုိ႕ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္လည္းဆုိတာကုိ ေတြးမိေသးတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ( proactive person and abortive person ) ဆုိတဲ႕ေခါင္းစဥ္နဲ႕ လူႏွစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကုိေရးသားခဲ့ျပီးပါျပီ။ အခုတစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကုိေဖာက္သည္ခ်လုိက္ပါအုန္းမယ္။

အမည္က နုိင္လင္း ေခါင္းၾကီးလုိ႕လည္းေခၚၾကတယ္။ ေခါင္းၾကီးဆုိတဲ့နာမည္ရလာပုံက ေတြးေခၚတာေကာင္းလြန္းလုိ႕ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူလုပ္လုိက္ရင္တစ္လြဲျဖစ္ျဖစ္သြားလုိ႕။ သူ႕ဝါသနာက ငယ္ကတည္းက စက္ပစၥည္းအေသးအမြားေတြကုိ ျဖဳတ္ျပီးျပန္တတ္ရတာဝါသနာပါတယ္။ သူ႕အေမဝယ္ေပးတဲ့ သံပါတ္ကားေလးေတြ, ဓါတ္ခဲ့ကားေလးေတြကုိ တစ္ဆစီျဖဳတ္ျပီး ျပန္တပ္တာ, အျမဲတမ္းအရုိက္ခံရတယ္ သူလုပ္သမွ်ကပ်က္ဆီးကုန္တာကုိး, ဒါေၾကာင့္သူ႕အေမက သူ႕ကုိေခါင္းၾကီးလုိ႕ေခၚတာပဲ။ ကတ္စက္, ေရဒီယုိ အကုန္သူဖ်က္တာကုန္တာပါပဲ။ သူအေမကလဲ သူ႕အေၾကာင္းကုိသိေတာ့ ေနာက္အိမ္မွာ ဘာမွကုိမဝယ္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းၾကီး အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့သူ႕အေဖက စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ေပးတယ္။ သူကအဲ့ဒီစက္ဘီးကုိ ေဆးေတြျခစ္ျခ သူၾကိဳက္တဲ့ေဆးအေရာင္ေတြျပန္မႈတ္လုပ္ေတာ့တာ။ သူ႕အေဖကသူ႕ကုိစိတ္ဆုိးျပီး ရုိက္တာေတာ္ေတာ္အီသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႕စက္ဘီးေဆးအေရာင္ကုိ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြၾကိဳက္ၾကတယ္။ သူ႕တုိ႕စက္ဘီးေတြကုိလည္း ေခါင္းၾကီးကုိေဆးမႈတ္ခုိင္းၾကတယ္။ ေခါင္းၾကီးက စာေရးသူတုိ႕ရပ္ကြက္မွာေတာ့ စက္ဘီးျပင္ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ တစ္ကယ့္စက္ဘီျပင္စားသူေတြေတာင္ေခါင္းၾကီးေၾကာင့္ လုပ္ငန္းက သိပ္မတြင္က်ယ္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ေခါင္းၾကီးဆီသြားရင္ ပုိက္ဆံမကုန္ဘူးေလ, လဲရမဲ့အပုိပစၥည္းဖုိးပဲကုန္တာ။ ေခါင္းၾကီးက ျပင္ေနျဖဳတ္ေနတပ္ေနရတာကုိေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလ။

ဒီလုိနဲ႕စာေရးသူတုိ႕ ၁၀ တန္းေရာက္လာၾကတယ္။ စာေရးသူတုိ႕ကေတာ့ စာေမးပြဲေတြေအာင္ျပီး ဘဝအတြက္ အဝင္ေသးတဲ့အေဝးသင္ဆုိတာကုိသြားေနခ်ိန္မွာ ေခါင္းၾကီးကေတာ့ စာေမးပြဲက်ျပီး ၁၀ တန္းလည္းထပ္မေျဖေတာ့ဘူး။ အလုပ္ကုိလည္းမယ္မယ္ရရဘာမွ ဒီေကာင္မလုပ္ဘူး။ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးဝယ္ ျဖဳတ္တပ္ျပီးရင္ျပန္ေရာင္း, အျမတ္ကေလးရရင္ အပုိပစၥည္းလးေတြဝယ္ ေနာက္ထပ္ဆုိင္ကယ္ အဆုတ္တစ္စီးဝယ္ ဒီလုိနဲ႕လုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ေနတာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က စာေရးသူျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ စာေရးသူတုိ႕ရြာထိပ္မွာ ဆုိင္ကယ္အပုိပစၥည္းဆုိင္ၾကီးေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာေတာ့ အမယ္ငါတုိ႕ရြာလည္းေတာ္ေတာ္တုိးတက္လာတာ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ ဆုိင္ကယ္အပုိပစၥည္းဆုိင္ေတာင္ရွိေနျပီလုိ႕ေတြးေနတုန္း ဆုိင္ရွင္ျဖစ္သူကထြက္လာျပီးနႈတ္ဆက္ေတာ့ အ့ံၾသသြားခဲ့တယ္။ ေအာင္မွာ ငတိသားေခါင္းၾကီးက ဆုိင္ရွင္ဆုိပါလား ။ ကုိယ့္မ်က္စိေတာင္မယုံခ်င္ျဖစ္သြားတယ္။ ငါတုိ႕မွာ နုိင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္ေနတာၾကာျပီ ဒီေကာင့္ေလာက္ , ကုန္ကုန္ေျပာရင္ဒီေကာင့္ေျခဖ်ားေလာင္ေတာင္မွီေအာင္ မခ်မ္းသာေသးဘူး။ စာဖတ္သူလူငယ္ေတြ ေခါင္းၾကီးက ၁၀ တန္းေတာင္မေအာင္ဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္သူခ်စ္တဲ့အလုပ္ကုိ စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္သြားတယ္။ 

မင္းတုိ႕ ငါတုိ႕ကသာ ဘြဲ႕ေလးတစ္ခု, ဒီဂရီေလးတစ္ခုကုိင္ျပီး ကုိယ့္ကုိခုိင္းစားမယ့္သူကုိ လုိက္ရွာေနၾကတာ။ အဲ့ဒီေတာ့ငါတုိ႕က ေခါင္းၾကီးေလာက္ေတြးေခၚတတ္ၾကလား။ သိပ္ေတြးတာေပါ့။ ေတြးလြန္းလုိ႕ခက္ေနတယ္လုိ႕ေတာင္ေျပာရမလုိျဖစ္ေနတယ္။ မင္းတုိ႕ၾကီးပြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဘြဲ႕ေတြတစ္သီၾကီးရဖုိ႕မလုိဘူးထင္တယ္ေနာ္။ ေခါင္းၾကီးလုိကုိယ္လုပ္တဲ႔အလုပ္ကုိ ခ်စ္ျမတ္နုိးတတ္ဖုိ႕ ဇြဲရွိဖုိ႕ပဲလုိတယ္ဆုိရင္ မင္းတုိ႕ေတြျငင္းၾကမလား။ အဲ့ဒီေတာ့ကုိယ္က ၾကီးပြားတုိးတက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ငါဝါသနာပါတာဘာလဲ။ အဲ့ဒီဝါသနာပါတဲ့အလုပ္ကုိ ေကာင္းသတဲ့ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစား။ လုိအပ္တာကုိျဖည့္ဆည္း အျမဲတမ္းစူးစမ္းေနရင္ မေအာင္ျမင္စရာအေၾကာင္းကုိမရွိဘူး။ အဲ႔ဒီေတာ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ၾကီးကုိင္ထားျပီး သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိေရြးခ်ယ္တာကုိေစာင့္မေနနဲ႕ေတာ့။ မင္းကုိယ္တုိင္ကပဲ ေရြးခ်ယ္သူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေပေတာ့…

Be different! 

လူငယ္ႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေရြးခ်ယ္မႈ ၂
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )

အရင္တစ္ပတ္ကေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ မိမိေအာင္ျမင္မႈကုိရေအာင္ ေရြးခ်ယ္မႈလုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ မိမိဝါသနာပါရာကုိ တဇုိက္မွတ္မွတ္ၾကိဳးစားပမ္းစား ေဆာင္ရြက္ဖုိ႕လုိတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိေရးသားခဲ့ျပီးပါျပီ။ မိမိဝါသနာပါေသာအလုပ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈသာမက စီးပြားေရး,လူမႈေရးပုိင္းတြင္လည္း ေအာင္ျမင္မႈေပါင္းမ်ားစြာကုိေပးနုိင္စြမ္းရွိတယ္။ သုိ႕ေသာ္လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မိမိအူလုိက္သည္းလုိက္ဝါသနာပါေသာ အလုပ္ကုိေရေရရာရာ ေသေသျခာျခာ တိတိပပ မသိၾကပဲ ေယာင္ဝါးဝါးႏွင့္ေဝေလေလျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးသလုိ ထီထုိးသလုိ အလုပ္ကုိမွန္းရမ္းလုပ္ေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ကံေကာင္းလုိ႕ထီေပါက္သလုိေအာင္ျမင္သူလည္းရွိနုိင္တယ္။ အင္မတန္ရွားေပလိမ့္မယ္။

မိမိဝါသနာပါတာကုိ တစ္ကယ္မသိရင္ ေအာင္ျမင္မႈရဖုိ႕ဘာေတြကုိေရြးခ်ယ္မလဲ။ ဒီေမးခြန္းဟာ စာဖတ္သူတုိ႕အတြက္ခက္ခဲပါသလား။ စာေရးသူအေနနဲ႕လည္း အစကေတာ့အင္မတန္ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။ သုိ႕ေပမယ့္ စာေပရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ခဲ့တယ္။ စာေတြ႕နဲ႕တင္မလုံေလာက္ေသးေပ။ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖၚဖုိ႕လည္းလုိအပ္တယ္။ စာေရးသူလည္း မိမိအသိကုိ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနရသူတစ္ဦးပင္။ စာေရးသူေဖၚျပျပီးခဲ့သည့္အတုိင္း စာေရးသူတုိ႕ဟာ ဘြဲ႕, လက္မွတ္, သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ မ်ားကုိင္ကာ မိမိကုိခုိင္းမည့္သူမ်ားကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံေငြကုန္ခံလုိက္ရွာေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ၾကေတာ့အဲ့ဒီလုိမဟုတ္ေပ။ အျမဲဆုိသလုိ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ဘာေတြလုိအပ္ေနသလဲကုိ အျမဲၾကည့္ရႈ႕ေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ကုိ လူရုိေသ ,ရွင္ရုိေသဆုိေသာသေဘာျဖင့္ထာယူထားသူ ။သူ၏ရည္မွန္ခ်က္ကားရွိျပီသားျဖစ္တယ္။သူျဖစ္ခ်င္သည္က ေငြေၾကးျပည့္စုံေသာလူတစ္ေယာက္။ သူေငြေၾကးျပည့္စုံလွ်င္ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္က ျပည့္စုံျပီ။

သူျမင္ေသာပတ္ဝန္းက်င္လုိအပ္ခ်က္ကား မဂၤလာအခန္းအနားျပင္ဆင္ျခင္း, အလွဴတြင္ပန္းကန္ခြက္ေယာက္, တည္ခင္းေသာစားပြဲခုန္ကုလားထုိင္မ်ားလုိျခင္း တုိ႕ပင္ ရြာနီးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အလွဴလုပ္ျပီဆုိလွ်င္ ဒီအခက္အခဲက အျမဲရင္ဆုိင္ေနရသည္ကုိ သူသိျမင္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မည္သည့္သာေရး,နာေရးတြင္မဆုိ ဖိတ္စာကအစ အခမ္းအနားအျပင္အဆင္ ပန္ကန္ခြက္ေယာက္, တည္ခင္းစရာ စားပြဲကုလားထုိင္အျပင္, sound box , ေနာက္ဆုံး ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းတင္ျခင္းကုိပါ တစ္ဦးတည္းလုပ္ကုိင္နုိင္ရန္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အရြယ္ငယ္ေသာ္လည္း သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျဖည့္နုိင္သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာရြာတြင္ေနလင့္ကစား ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ပင္ အေတာ္အသင့္ခ်မ္းသာေသာ သူတစ္ဦးျဖစ္လာသည္။ ဝါတြင္းမွအပ က်န္ရက္မ်ားမွာ နားရသည္ဟူ၍ မရွိေပ။ ယေန႕သူ႕ဝင္ေငြသည္ တစ္ရက္လွ်င္အနည္းဆုံး ၃ သိန္းအထက္မွာရွိေနျပီ။ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ တပည့္တပန္းမ်ားႏွင့္ သူကုိယ္တုိင္ဦးစီးေနသည္ကုိ အားက်ဖြယ္ရာေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္။

ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႕ အေၾကာင္းကုိေလ့လာၾကည့္ရင္ သူတုိ႕ဟာ လူအမ်ားလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိျဖည့္ေပးခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ စာေရးသူတုိ႕သိရွိခံစားနုိင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ အက္ဒီဆင္, ရုိက္ညီေနာင္, ဟင္နရီေဖါ့ဒ္, ဘယ္ဂိတ္စ္, စတီဗင္ေဂ်ာ့ဘ္ အစရွိသူတုိ႕ဟာ သူမ်ားဘာလုိအပ္တယ္ဆုိတာကုိ သိျမင္ကာ အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့လုိ႕ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းပင္။ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕လည္း မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွာလုိအပ္ေနေသာ အရာကုိျမင္ေအာင္ၾကည့္နုိင္ရင္ ေအာင္ျမင္ေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္လာမည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ မိမိ၏ဗီဇအေလ်ာက္ပါလာေသာ ဝါသနာကုိ ဝီရီယျဖင့္ျပင္းအားေပးကာ အသိျဖင့္ထိန္းမတ္ ေအာင္ျမင္သူမ်ားရွိၾကသလုိ ပတ္ဝန္းက်င္၏ လုိလားခ်က္ကုိသိကာ ျဖည့္ဆည္းရင္း ေအာင္ျမင္သူမ်ားလည္းရွိတယ္။ သင့္ျဖည့္ဆည္းမႈသည္ ၾကီးက်ယ္ရင္ၾကီးက်ယ္သေလာက္ သင့္ေအာင္ျမင္မႈသည္လည္း ၾကီးက်ယ္ျမင့္မားေပလိမ့္မည္။ သင့္ျဖည့္ဆည္းမႈသည္ အမည္ခံ ငါဖုိ႕သာၾကည့္ျပီး ျဖည့္ဆည္းပါက သင္တစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္မႈႏွင့္ေဝးရာ ေရတက္ငါးဇင္ရုိင္းလုိသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သင့္ဘဝေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္း ၂ ခုရွိတယ္။ ပထမတစ္ခုက မိမိဝါသနာပါရာကုိ အားစုိက္ ဝိရိယထုတ္ အသိႏွင့္ယွဥ္ကာ ဆစ္ဇုိက္မတ္မတ္လုပ္ျခင္း ႏွင့္ ဒုတိယတစ္ခုကေတာ့ မိမိပတ္ဝန္းက်င္လုိအပ္ခ်က္ကုိ စိတ္ေစတနာအျပည့္ျဖင့္ ရွာေဖြျဖည့္ဆည္းျခင္းျဖင့္ ဘဝေအာင္ျမင္မႈကုိ ရယူေသာနည္းျဖစ္တယ္။
ဒီ ၂ နည္းထဲက သင္ၾကိဳက္ရာေရြးျပီး သင္ကုိယ္တုိင္လည္းထြန္းလင္းနုိင္သလုိ သင့္ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကုိလည္းထြန္းလင္းေအာင္ေဆာင္ရြက္နိင္လိမ့္မည္။

Be different!
< >

မ်က္စိေရွ႕ကအင္တာဗ်ဴး


Photo: မ်က္စိေရွ႕ကအင္တာဗ်ဳး
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )

ထုိင္းနုိင္ငံဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရွိျမိဳ႕လည္ေခါင္တြင္ Baiyoke  Skye tower ၾကီးမွာ တုပသူမရွိထီးထီးၾကီးရပ္တည္ေနသည္။ သူ႕နေဘးမလွမ္းမကမ္းတြင္ ပသူနန္းေစ်းၾကီးသည္ လည္း ေန႕ညမပ်က္ ကမ႓ာအရပ္ရပ္မွ ေစ်းဝယ္သူမ်ားႏွင့္ ၾကက္ျပန္မက်စည္းကားေနတယ္။၄င္းေစ်းႏွင့္အျပိဳင္ Indra Square Centre မွာလည္း သူအျပိဳင္ကုိယ္အျပိဳင္ ေရာင္းဝယ္သူမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေနေတာ့သည္။ ထုိစင္တာရွိ number 9 ဆုိေသာ အမ်ိဳးသားဝတ္ ဖက္ရွင္ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ စာေရးသူ အေရာင္းစာေရးအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္။ တစ္ေန.ဘတ္ေငြ ၃၀၀ ျဖင့္စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ႕ရတယ္။ ထုိစဥ္ကစာေရးသူမွာ ထုိင္းဘာသာစကားကုိအနည္းငယ္သာ တတ္က်ႊမ္းနားလည္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့စာေရးသူအလုပ္လုပ္ေသာဖက္ရွင္ဆုိင္ႏွင့္မ်က္နွာျခင္းဆုိင္ အရုပ္ဆုိင္တြင္ စာေရးသူနွင့္အသက္၂ နွစ္ခန္႕ငယ္ပုံထင္ရသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အလုပ္လာေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ သူႏွင့္ ဆုိင္ရွင္ေျပာေနေသာစကားကုိ ေကာင္းစြာၾကားနုိင္ေသာေနရာတြင္ စာေရးသူရွိေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး၏ အင္တာဗ်ဴးေလးဟာ သာမာန္ေလးပါပဲဒါေပမယ့္ ထုိသာမာန္ေလးမွ စာေရးသူအဖုိ႕ သင္ခန္းစာ,အတုယူစရာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲရလုိက္တယ္။ အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုလုပ္တယ္ဆုိတာ သာမာန္အားျဖင့္ မိမိအရည္အခ်င္း ႏွင့္ အလုပ္ရွင္၏လုိလားခ်က္ညီႈယူျခင္းလုိ႕သတ္မွတ္နုိင္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အားျပိဳင္ပြဲလုိ႕လည္း ယူဆလုိ႕ရတယ္။ အလုပ္ေလွ်ာက္သူ၏ ယုံၾကည္မႈ ( မိမိကုိယ္ကုိယ္) , တည္ၾကည္မႈ, ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး, စိတ္ကူးစိတ္သန္း, အလုပ္အေပၚစိတ္ဝင္စားမႈ , ကၽြမ္းက်င္မႈ, သူတစ္ဦးကုိလုိက္ေလ်ာညီေထြေပါင္းသင္းနုိင္မႈ တုိ႕ႏွင့္ အလုပ္ရွင္၏ အလုပ္သမားအေပၚထားေသာ စိတ္ဓါတ္,စာနာမႈရွိမရွိ, အတၲနည္းျခင္းမ်ားျခင္း, နားလည္မႈ, ဘက္မွ်မႈတုိ႕အားျပိဳင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီႈေသာ အင္မတန္ကုိစိတ္ဝင္စားစရာ အခ်ိန္ကာလလည္းျဖစ္တယ္။

စာေရးသူကုိယ္တုိင္ကလည္း အလုပ္အတြက္အင္တာဗ်ဳးရျခင္းကုိ အင္မတန္မွႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့တယ္။ ငယ္စဥ္ကဆုိလွ်င္ ေက်ာင္းအားရက္, အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အတြင္း အလုပ္အင္တာဗ်ဳးမ်ားကုိ တမင္တကာအခ်ိန္ကုန္ခံျပီး အေမးအေျဖလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ထားပါေတာ့။ Indra centre က အင္တာဗ်ဳးေလးစီသြားၾကရေအာင္။ ထုိသူငယ္မွာ အဂၤလိပ္စာကုိ ေရာင္းဝယ္တတ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ေျပာတတ္ဆုိတတ္ပုံရသည္။ ဆုိင္ရွင္အဓိကလုိအပ္ေနေသာ အေရာင္းစာေရးမွာ သူ႕ဆုိင္ရွိ အရုပ္ေလယဥ္, ဟက္လီေကာ္ပတာ မ်ားကုိကၽြမ္းက်င္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ေမာင္းႏွင္တတ္ေသာသူကုိလုိခ်င္ပုံရတယ္။ ဆုိင္ရွင္က ေကာင္းေလး၏ေျပာဆုိပုံကုိသေဘာက်ေသာ္လည္း ထုိေကာင္ေလးမွာ အရုပ္မ်ားကုိေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲေနေအာင္မကစားတတ္ေပ။ ဆုိင္ရွင္ကသူအား ရဟတ္ယာဥ္ေလးမ်ားကုိ ေလေပၚပ်ံဝဲနုိင္ေအာင္ေမာင္းတတ္ရင္ တစ္လလွ်င္လစာေငြ ၁၂၀၀၀฿ ေပးမယ္။ မေမာင္းတတ္ရင္ေတာ့ ၉၀၀၀ ဘတ္ေငြသာရမယ္ လုိ႕ေျပာခဲ့တယ္။ ထုိစဥ္က ဘတ္ ၉၀၀၀ ဆုိသည္မွာလည္းမနည္းေပ။ အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ေတာ္ရုံတန္ရုံလူဆုိလွ်င္ေတာ့ ဘတ္ ၉၀၀၀ ျဖင့္သာအလုပ္လုပ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ 

သုိ႕ေပသည့္ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ စာေရးသူရုတ္တရတ္နားမလည္ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္းေလးေမးလုိက္ေသာစကားမွာ " ရဟတ္ယဥ္တစ္စီးဘယ္ေလာက္လဲ" တဲ့။ ဆုိင္ရွင္က  ၉၀၀ လုိ႕ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးလည္း ၉၀၀ ေပးျပီးဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕လွည့္ျပန္သြားခဲ့တယ္။
၃ , ၄ ရက္ၾကာေသာအခါေကာင္ေလးျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူကဆုိင္ရွင္ကုိ ေျပာတယ္။ သူကုိတစ္လ ၁၂၀၀၀ ဘတ္ေပးျပီး အဲ့ဒီဆုိင္မွာအေရာင္းစာေရးခန္႕ဖုိ႕ေျပာလုိက္တယ္။ ဆုိင္ရွင္ကလည္း သူ႕ကုိ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းခုိင္းေတာ့တာေပါ့။ ဒီသူငယ္လည္း ကၽြမ္းက်င္စြာေမာင္းျပလုိက္တယ္။ ဒါနဲ႕သူ အဲ့ဒီဆုိင္မွာ အလုပ္ရသြားတယ္။ ကဲ့ဘယ္ေလာက္ေတာ္တဲ့ ေကာင္ေလးလဲ။ သူေနရာမွာ စာေရးသူဆုိရင္ ဒီလုိအေတြးမ်ိဳးေပၚမွာမဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ကရေနျပီပဲ ဒါေပမယ့္ ကၽြမ္းက်င္မႈစြမ္းအင္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ ကြာေနတယ္ေနာ္။ သူသာေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႕ ငါအလုပ္လုပ္ရင္သင္သြားရင္ရတာပါပဲဆုိျပီးသာေနခဲ့ရင္။ တစ္ႏွစ္သာၾကာသြားမယ္ အလုပ္ရွင္ကသူ႕ကုိ လစာ ၃၀၀၀ တုိးေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ 

စာေရးသူကေတာ့ ဒီသူငယ္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မွာပုံ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ေကာင္းပုံေတြကုိ ခ်ီးက်ဳးေလးစားေနတာ ယေန႔အထိပါပဲ။ ေတာ္ရုံတန္ရုံဘြဲ႕ရထားတဲ့လူေတာင္ ဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူ႕လုိအေတြးေတြေတြးမိမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲငယ္စဥ္က ဆရာေတြေျပာျပဖူးတဲ့ ေယာအတြင္းဝန္မင္းဦးဘုိးလႈိင္ကုိေတာင္ စိတ္ကူးထဲမွာေျပးျမင္လုိက္မိေသးတယ္။ မုိးကုတ္ကုိ ျပင္သစ္ထံေရာင္းဖုိ႕ သေဘာတူျပီးမွ ဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့တဲ့ ဘုရင္သီေပါ ေျခမကုိင္လက္မကုိင္ျဖစ္ေတာ့ ဦးဘုိးလႈိင္ ေျဖရွင္းပုံက စာဖတ္သူမ်င္စိေရွ႕မွာျဖစ္ေနခဲ့သလုိျမင္ေရာင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ပတၲျမားငေမာက္ကုိျပျပီး ကုန္သည္ေတြကုိ ေစ်းျဖတ္ခုိင္းတယ္။ ကုန္သည္ေတြက ငေမာက္ကုိေစ်းျဖတ္ဖုိ႕ မျဖတ္နုိင္တဲ့အခါ ရယ္ေမာျပီး " ငေမာက္တစ္လုံးေတာင္ေစ်းမျဖတ္နုိင္တာ မင္းတုိ႕ကအဲ့ဒီလုိ ရတနာေတြေျမာက္ျမားစြာထြက္တဲ့ မုိးကုတ္ကုိဝယ္မယ္ဆုိတာ အိပ္မက္လုိျဖစ္ေနမွာေပါ့" ဆုိျပီး စာခ်ဳပ္ကုိဆြဲျဗဲ ခဲ့တာေလးကုိ ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ဦးဘုိးလႈိင္ရဲ႕ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ကုိ ေလးစားၾကည္ညိဳမိျပန္တယ္။ အခုလည္းဒီသူငယ္ရဲ႕ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ကလည္း ခ်ီးက်ဳးထုိက္ပါေပတယ္။

အခ်ိဳ႕က ကုိယ္ျမင့္ဖုိ႕သူမ်ားကုိနင္း ပုဂၢဳိလ္စြဲနဲ႕ အေကာက္ၾကံ ေနရာေကာင္းကုိရဖုိ႕ၾကံၾကတယ္။ ဒီလူငယ္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယုံၾကည္စိတ္ထား အရင္းအႏွီးတစ္ခုကုိ ထုိက္တန္ေအာင္ျပဳျပီးမွ အျမင့္ကုိယူတတ္တဲ့စိတ္, ျမင္လည္းျမင့္ျမတ္ပါေပတယ္။ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕လည္းသူ႕ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈကေန စစ္မွန္ေသာေအာင္ျမင္မႈ ယူတတ္ပုံကုိအတုယူတတ္ၾကပါေစ…

Be different!မ်က္စိေရွ႕ကအင္တာဗ်ဴး
 Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )

ထုိင္းနုိင္ငံဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရွိျမိဳ႕လည္ေခါင္တြင္ Baiyoke Skye tower ၾကီးမွာ တုပသူမရွိထီးထီးၾကီးရပ္တည္ေနသည္။ သူ႕နေဘးမလွမ္းမကမ္းတြင္ ပသူနန္းေစ်းၾကီးသည္ လည္း ေန႕ညမပ်က္ ကမ႓ာအရပ္ရပ္မွ ေစ်းဝယ္သူမ်ားႏွင့္ ၾကက္ျပန္မက်စည္းကားေနတယ္။၄င္းေစ်းႏွင့္အျပိဳင္ Indra Square Centre မွာလည္း သူအျပိဳင္ကုိယ္အျပိဳင္ ေရာင္းဝယ္သူမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေနေတာ့သည္။ ထုိစင္တာရွိ number 9 ဆုိေသာ အမ်ိဳးသားဝတ္ ဖက္ရွင္ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ စာေရးသူ အေရာင္းစာေရးအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္။ တစ္ေန.ဘတ္ေငြ ၃၀၀ ျဖင့္စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ႕ရတယ္။ ထုိစဥ္ကစာေရးသူမွာ ထုိင္းဘာသာစကားကုိအနည္းငယ္သာ တတ္က်ႊမ္းနားလည္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့စာေရးသူအလုပ္လုပ္ေသာဖက္ရွင္ဆုိင္ႏွင့္မ်က္နွာျခင္းဆုိင္ အရုပ္ဆုိင္တြင္ စာေရးသူနွင့္အသက္၂ နွစ္ခန္႕ငယ္ပုံထင္ရသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အလုပ္လာေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ သူႏွင့္ ဆုိင္ရွင္ေျပာေနေသာစကားကုိ ေကာင္းစြာၾကားနုိင္ေသာေနရာတြင္ စာေရးသူရွိေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး၏ အင္တာဗ်ဴးေလးဟာ သာမာန္ေလးပါပဲဒါေပမယ့္ ထုိသာမာန္ေလးမွ စာေရးသူအဖုိ႕ သင္ခန္းစာ,အတုယူစရာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲရလုိက္တယ္။ အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုလုပ္တယ္ဆုိတာ သာမာန္အားျဖင့္ မိမိအရည္အခ်င္း ႏွင့္ အလုပ္ရွင္၏လုိလားခ်က္ညီႈယူျခင္းလုိ႕သတ္မွတ္နုိင္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အားျပိဳင္ပြဲလုိ႕လည္း ယူဆလုိ႕ရတယ္။ အလုပ္ေလွ်ာက္သူ၏ ယုံၾကည္မႈ ( မိမိကုိယ္ကုိယ္) , တည္ၾကည္မႈ, ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး, စိတ္ကူးစိတ္သန္း, အလုပ္အေပၚစိတ္ဝင္စားမႈ , ကၽြမ္းက်င္မႈ, သူတစ္ဦးကုိလုိက္ေလ်ာညီေထြေပါင္းသင္းနုိင္မႈ တုိ႕ႏွင့္ အလုပ္ရွင္၏ အလုပ္သမားအေပၚထားေသာ စိတ္ဓါတ္,စာနာမႈရွိမရွိ, အတၲနည္းျခင္းမ်ားျခင္း, နားလည္မႈ, ဘက္မွ်မႈတုိ႕အားျပိဳင္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီႈေသာ အင္မတန္ကုိစိတ္ဝင္စားစရာ အခ်ိန္ကာလလည္းျဖစ္တယ္။

စာေရးသူကုိယ္တုိင္ကလည္း အလုပ္အတြက္အင္တာဗ်ဳးရျခင္းကုိ အင္မတန္မွႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့တယ္။ ငယ္စဥ္ကဆုိလွ်င္ ေက်ာင္းအားရက္, အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အတြင္း အလုပ္အင္တာဗ်ဳးမ်ားကုိ တမင္တကာအခ်ိန္ကုန္ခံျပီး အေမးအေျဖလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ထားပါေတာ့။ Indra centre က အင္တာဗ်ဳးေလးစီသြားၾကရေအာင္။ ထုိသူငယ္မွာ အဂၤလိပ္စာကုိ ေရာင္းဝယ္တတ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ေျပာတတ္ဆုိတတ္ပုံရသည္။ ဆုိင္ရွင္အဓိကလုိအပ္ေနေသာ အေရာင္းစာေရးမွာ သူ႕ဆုိင္ရွိ အရုပ္ေလယဥ္, ဟက္လီေကာ္ပတာ မ်ားကုိကၽြမ္းက်င္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ေမာင္းႏွင္တတ္ေသာသူကုိလုိခ်င္ပုံရတယ္။ ဆုိင္ရွင္က ေကာင္းေလး၏ေျပာဆုိပုံကုိသေဘာက်ေသာ္လည္း ထုိေကာင္ေလးမွာ အရုပ္မ်ားကုိေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲေနေအာင္မကစားတတ္ေပ။ ဆုိင္ရွင္ကသူအား ရဟတ္ယာဥ္ေလးမ်ားကုိ ေလေပၚပ်ံဝဲနုိင္ေအာင္ေမာင္းတတ္ရင္ တစ္လလွ်င္လစာေငြ ၁၂၀၀၀฿ ေပးမယ္။ မေမာင္းတတ္ရင္ေတာ့ ၉၀၀၀ ဘတ္ေငြသာရမယ္ လုိ႕ေျပာခဲ့တယ္။ ထုိစဥ္က ဘတ္ ၉၀၀၀ ဆုိသည္မွာလည္းမနည္းေပ။ အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ေတာ္ရုံတန္ရုံလူဆုိလွ်င္ေတာ့ ဘတ္ ၉၀၀၀ ျဖင့္သာအလုပ္လုပ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။

သုိ႕ေပသည့္ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ စာေရးသူရုတ္တရတ္နားမလည္ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္းေလးေမးလုိက္ေသာစကားမွာ " ရဟတ္ယဥ္တစ္စီးဘယ္ေလာက္လဲ" တဲ့။ ဆုိင္ရွင္က ၉၀၀ လုိ႕ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးလည္း ၉၀၀ ေပးျပီးဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕လွည့္ျပန္သြားခဲ့တယ္။
၃ , ၄ ရက္ၾကာေသာအခါေကာင္ေလးျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူကဆုိင္ရွင္ကုိ ေျပာတယ္။ သူကုိတစ္လ ၁၂၀၀၀ ဘတ္ေပးျပီး အဲ့ဒီဆုိင္မွာအေရာင္းစာေရးခန္႕ဖုိ႕ေျပာလုိက္တယ္။ ဆုိင္ရွင္ကလည္း သူ႕ကုိ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းခုိင္းေတာ့တာေပါ့။ ဒီသူငယ္လည္း ကၽြမ္းက်င္စြာေမာင္းျပလုိက္တယ္။ ဒါနဲ႕သူ အဲ့ဒီဆုိင္မွာ အလုပ္ရသြားတယ္။ ကဲ့ဘယ္ေလာက္ေတာ္တဲ့ ေကာင္ေလးလဲ။ သူေနရာမွာ စာေရးသူဆုိရင္ ဒီလုိအေတြးမ်ိဳးေပၚမွာမဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ကရေနျပီပဲ ဒါေပမယ့္ ကၽြမ္းက်င္မႈစြမ္းအင္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ ကြာေနတယ္ေနာ္။ သူသာေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႕ ငါအလုပ္လုပ္ရင္သင္သြားရင္ရတာပါပဲဆုိျပီးသာေနခဲ့ရင္။ တစ္ႏွစ္သာၾကာသြားမယ္ အလုပ္ရွင္ကသူ႕ကုိ လစာ ၃၀၀၀ တုိးေပးမွာမဟုတ္ဘူး။

စာေရးသူကေတာ့ ဒီသူငယ္ရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မွာပုံ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ေကာင္းပုံေတြကုိ ခ်ီးက်ဳးေလးစားေနတာ ယေန႔အထိပါပဲ။ ေတာ္ရုံတန္ရုံဘြဲ႕ရထားတဲ့လူေတာင္ ဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူ႕လုိအေတြးေတြေတြးမိမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲငယ္စဥ္က ဆရာေတြေျပာျပဖူးတဲ့ ေယာအတြင္းဝန္မင္းဦးဘုိးလႈိင္ကုိေတာင္ စိတ္ကူးထဲမွာေျပးျမင္လုိက္မိေသးတယ္။ မုိးကုတ္ကုိ ျပင္သစ္ထံေရာင္းဖုိ႕ သေဘာတူျပီးမွ ဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့တဲ့ ဘုရင္သီေပါ ေျခမကုိင္လက္မကုိင္ျဖစ္ေတာ့ ဦးဘုိးလႈိင္ ေျဖရွင္းပုံက စာဖတ္သူမ်င္စိေရွ႕မွာျဖစ္ေနခဲ့သလုိျမင္ေရာင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ပတၲျမားငေမာက္ကုိျပျပီး ကုန္သည္ေတြကုိ ေစ်းျဖတ္ခုိင္းတယ္။ ကုန္သည္ေတြက ငေမာက္ကုိေစ်းျဖတ္ဖုိ႕ မျဖတ္နုိင္တဲ့အခါ ရယ္ေမာျပီး " ငေမာက္တစ္လုံးေတာင္ေစ်းမျဖတ္နုိင္တာ မင္းတုိ႕ကအဲ့ဒီလုိ ရတနာေတြေျမာက္ျမားစြာထြက္တဲ့ မုိးကုတ္ကုိဝယ္မယ္ဆုိတာ အိပ္မက္လုိျဖစ္ေနမွာေပါ့" ဆုိျပီး စာခ်ဳပ္ကုိဆြဲျဗဲ ခဲ့တာေလးကုိ ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ဦးဘုိးလႈိင္ရဲ႕ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ကုိ ေလးစားၾကည္ညိဳမိျပန္တယ္။ အခုလည္းဒီသူငယ္ရဲ႕ ျဖတ္ထုိးဥာဏ္ကလည္း ခ်ီးက်ဳးထုိက္ပါေပတယ္။

အခ်ိဳ႕က ကုိယ္ျမင့္ဖုိ႕သူမ်ားကုိနင္း ပုဂၢဳိလ္စြဲနဲ႕ အေကာက္ၾကံ ေနရာေကာင္းကုိရဖုိ႕ၾကံၾကတယ္။ ဒီလူငယ္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယုံၾကည္စိတ္ထား အရင္းအႏွီးတစ္ခုကုိ ထုိက္တန္ေအာင္ျပဳျပီးမွ အျမင့္ကုိယူတတ္တဲ့စိတ္, ျမင္လည္းျမင့္ျမတ္ပါေပတယ္။ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕လည္းသူ႕ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈကေန စစ္မွန္ေသာေအာင္ျမင္မႈ ယူတတ္ပုံကုိအတုယူတတ္ၾကပါေစ…

Be different!
— with Min Min Chit and 78 others.
< >

မရပ္လိုက္ပါနဲ႕

Photo: မရပ္လုိက္နဲ႕
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး ) 

ယေန႕ေခတ္ၾကီးကား ေရသာခုိလုိ႕မျဖစ္ေတာ့ အရည္အေသြးရွိသူ အရည္အခ်င္းရွိသူတုိ႕သာ ေနရာရျပီး အရည္အေသြးညံဖ်င္းသူတုိ႕ကား ေနာက္လုိက္ ထီးမုိးဖိနပ္ကုိင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕အျမင္ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရဆုိက္ကားသမား, ဘြဲ႕ရေရခဲ႕ေရသည္, ဘြဲ႕ရ ပဲျပဳတ္သည္, ဘြဲ႕ရဂ်ာနယ္လက္ေပြ႕ေရာင္းသူ, ဘြဲ႕ရကြမ္းယာ ငုံးဥျပဳတ္ေရာင္းသူေတြ စာဖတ္သူတုိ႕ လူ႕အသုိင္းအဝုိင္းတြင္ အေျမာက္အျမား ျမင္ဖူးၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အေစာပုိင္းက " လူငယ္ ႏွင့္ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးခ်ျခင္း" "လူငယ္ႏွင့္ ပညာ" စေသာေခါင္းစဥ္မ်ားျဖင့္ ေဖၚျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႕လူငယ္အမ်ားစုမွာ ေရလုိက္လြဲ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနျခင္းက ဤေဆာင္းပါေလးျဖစ္လာရန္တုိက္တြန္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေအာင္ျမင္လုိစိတ္, ေက်ာ္ေဇာ္ထင္ေပၚလုိစိတ္, အမ်ားအက်ိဳးကုိေဆာင္ရြက္လုိစိတ္ရွိသူသည္ မိမိလုိအပ္ခ်က္ကုိ အျမဲတစ္လစက္ ျဖည့္တင္းျပဳျပင္ေနၾကသည္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာဘြဲ႕ရ ပညာတတ္တစ္ေယာက္သည္ ဆုိက္ကားသမားျဖစ္ေသာ္လည္း ေခတၲာခဏ သာျဖစ္လိမ့္မည္။ သစ္မရခင္ဝါးကူသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႕ေသာ္ဘြဲ႕ရျပီး ဆုိက္ကားနင္းျခင္းျဖင့္သာ တစ္သက္လုံး အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳသူကုိေတာ့ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီသူ, အစြမ္းအစမရွိသူ, ေရသာခ်ိဳအေခ်ာင္လုိက္ခဲ့သူလုိ႕သာ မညွာမတာေျပာရေပေတာ့မည္။ ယေန႕ေခတ္ၾကီးကား သူမ်ားႏွင့္အျပိဳင္ ကုိယ္ကအစစအရာရာေရွ႕ကေရာက္ေအာင္ ေျပးလႊားေနရေသာေခတ္ၾကီးျဖစ္သည္။ ေလာကီေရးရာတြင္ အျမင့္ဆုံးေနရာကုိမေရာက္ရင္ေတာင္ အလယ္အလတ္ဆုိေသာေနရာတြင္ တည္တံ့ေနေအာင္ ျပင္ဆင္မႈ,ေလ့လာမႈ, ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားအား အဆက္မျပတ္ကုိ လုပ္ေဆာင္နုိင္မွေတာ္ကာၾကေတာ့မည္။

ငါငယ္ငယ္ကၾကိဳးစားခဲ့တာ ၾကီးလာရင္ေအးေအးလူလူေနဖုိ႕ဆုိေတာေတြးေခၚမႈမွာ ဟုိးလြန္ခဲ့ေသာ  ဆယ္စုႏွစ္က မွန္ခ်င္မွန္ခဲ့လိမ့္မည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာကား အရင္ကလည္း ၾကိဳးစားခဲ့ရသလုိ ယခုလည္းၾကိဳးစားေနရမည္, ေနာင္လည္းၾကိဳးစားေနရေပအုန္းမည္။ မိမိကတစ္ခ်က္ကေလးရပ္လုိက္တာနဲ႕ မိမိေနာက္မွ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ေမာင္းႏွင္လာေသာ ျပိဳင္ကားက မိမိေနရာကုိယူျပီး ေက်ာ္တက္သလုိ မိမိႏွင့္အျပိဳင္ၾကိဳးစားသူေတြက ေက်ာ္တက္ေနရာယူ သြားေပလိမ့္မည္။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္က ေရသာခုိအေခ်ာင္လုိက္သူဦးေရ မ်ားျပားေနေသာအခါတြင္မေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ ထိပ္ဆုံးေရာက္ေနသည္ဟု ထင္ေကာင္းထင္နုိင္သည္။ သုိ႕ေသာ္သူအျပိဳင္ကုိယ္အျပိဳင္ ဘဝကုိျပင္ဆင္ၾကိဳးစားသူမ်ားႏွင့္ သင္ၾကံဳေတြ႕ေသာအခါ သင္ေနရမည့္ေနရာကုိ သင္ဘာသာေရြးခ်ယ္သြားပါလိမ့္မည္။

လူငယ္အမ်ားစုမွာ တစ္ခ်ိန္က မီးကုန္ယမ္းကုန္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ထုိၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္လည္း မိမိႏွင့္ထုိက္တန္ေသာေနရာမ်ိဳးတြင္ ေနရသည္, အလုပ္လုပ္ရသည္။ သုိ႕ေသာ္ထုိေနရာမွာပင္ ၾကာရွည္စြာေနေနၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္အဲ့ဒီေနရာ အဆင့္မွာၾကာျမင့္စြာေနၾကရပါသလဲ။ အဆုိပါလူငယ္ေလးကား ၾကိဳးစားမႈအရွိန္နည္းသြားျခင္း ေႏွးေကြးသြားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယေန႕ေခတ္တြင္ ပညာရပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မႈမွာ အလြန္ျမန္လြန္ေသာေၾကာင့္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ျပီး မိမိလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညိီျဖည့္ဆည္းရန္ အင္မတန္ကုိလုိအပ္သည္။ ထုိသုိ႕ျဖည့္ဆည္းရာတြင္လည္း သူတစ္ပါးကုိအျပစ္မဆုိပဲ မိမိကုိယ္တုိင္ အခြင့္အလမ္းရွာေဖြတတ္ဖုိ႕လုိသည္။ သူတစ္ပါးကုိအျပစ္တင္ေနပါက သင့္အခ်ိန္မ်ား ပုတ္သြားမည္။ သုိ႕ေသာ္ယေန႕လူငယ္ အားလုံးလုိလုိသည္ သူတစ္ပါးကုိသာအျပစ္တင္တတ္ျပီး မိမိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး, အရည္းအခ်င္းမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ဦးေဆာင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္မႈ နည္းပါးေနၾကသည္။ သူမ်ားကဦးေဆာင္မွာကုိ ေစာင့္စားေနတတ္ၾကသည္။ သူမ်ားကလမ္းဖြင့္ေပးမွ ေလွ်ာက္မည္ဆုိေသာစိတ္မ်ားက ၾကီးစုိးေနၾကသည္။

ဘဝဆုိသည္ကား ရုန္းကန္ျခင္း, ျပိဳင္ဆုိင္ျခင္း, ေအာင္နုိင္ျခင္း, က်ရုံးျခင္းတုိ႕ႏွင့္ အလွည့္က်လည္ပတ္ စီးဆင္းေနျခင္းပင္။ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ထံမွာ "ေတာ္ပါျပီ ဆက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး" ဆုိေသာစကားသံမ်ား မၾကာခဏဆုိသလုိၾကားေနရသည္။ သူတုိ႕ဘဝတြင္က်ရုံးမႈႏွင့္ ေတြၾကံဳေသာအခါ လက္ေလ်ာ့လုိေသာေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေသာသူမွာ အထက္သုိ႕ဘယ္နည္းႏွင့္မွ်မေရာက္နုိင္။ လက္ေလွ်ာ့လုိက္လုိက္ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္မိမိလူရာမသြင္းျခင္း, ေစာ္ကားလုိက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ မိမိ၏ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးကုိ  ( မိမိၾကိဳးစားခဲ့တာကုိ အလားကားပါ, သုံးစားရတာမဟုတ္ဘူး) မိမိကုိယ္တုိင္က ေလွာင္ေျပာင္ေစာ္ကားလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိမိတြင္ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိေနေသးသေရႊ႕ က်ဆုံးသူမဟုတ္ပဲ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

မိမိဘယ္လုိအခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းပဲၾကံဳေတြ႕ပါေစ ဘယ္ေတာ့မွေနာက္မဆုတ္ ( မရပ္ ) လုိက္ပါနဲ႕။ သင္႔တြင္ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိေနသေရႊ႕, အခက္အခဲကုိေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိေနသေရြ႕ သင္ဟာေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာေရာက္ေနေသာလူျဖစ္သည္။ စာေရးသူဖတ္ဖူးေသာ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေဖါက္သည္ခ်လုိက္ပါအုန္းမည္။ ရြာတစ္ရြာမွာ အဖုိးအုိတစ္ဦးရွိသတဲ့။ သူ႕မွာျမည္းအုိေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ့အဖုိးအုိဟာ အျပင္ကုိသြားေနတုန္း ျမည္းအုိေလးဟာ အိမ္အတြင္းက ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိက်သြားခဲ့တယ္။ အဘုိးအုိအိမ္ကုိျပန္လာေတာ့ ျမည္းအုိေလးကုိမေတြ႕တာနဲ႕လုိက္ရွာလုိက္တာ ေရတြင္းပ်က္ဆီေရာက္ေတာ့ျမည္းအုိေလးေရတြင္းပ်က္ထဲက်ေနတာကုိေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အစကေတာ့ အဘုိးဟာျမည္းအုိေလးကုိ ကယ္ဖုိ႕နည္းလမ္းရွာတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ျမည္းကလည္းအုိေနျပီျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ေနာင္ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိ ကေလးသူငယ္ေတြျပဳတ္မက်ေအာင္ ေရတြင္းပ်က္ကုိ ေျမဖုိ႕ဖုိ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိအကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြက ေပါက္ျပား,ေဂၚျပားေတြနဲ႕ ေျမၾကီးေတြကုိ ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိ ဖုိ႕ၾကတာေပါ့။ ဒီအခါမွာ ျမည္းအုိေလးဟာ အင္မတန္မွကုိတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႕ကုိယ္ေပၚကုိက်လာတဲ့ ေျမမႈန္ေတြကုိကုိခါခ်ျပီး သူ႕ေျခေထာက္ေအာက္ေရာက္ေစကာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူလည္းအသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားခဲ့တယ္။
ဒီလုိပါပဲ စာေရးသူတုိ႕ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့အခက္အခဲ က်ရုံးမႈေတြဟာ ျမည္းအုိေပၚက်လာတဲ့ ေျမမႈန္ေတြပါပဲ။ အဲ့ဒီေျမမႈန္ေတြကုိ ကုိယ့္အေပၚအတင္ခံေနသမွ်ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြေသဆုံးမွာပါပဲ။

အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြလာေသာအခါ ထုိအခက္အခဲသည္မွ်ပင္အင္အားၾကီးေနပါပေလ့ေစ ၾကိဳးစားမႈကုိမရပ္လုိက္ပါနဲ႕။ အခက္အခဲမ်ားကုိ မရပ္မနားပဲ ဇြဲအားခြန္ျဖင့္ ေက်ာ္လြန္နုိင္ေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္ပါေစဟု ရည္သန္လွ်က္……

Be different!မရပ္လုိက္နဲ႕
Knowledge to action
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )

ယေန႕ေခတ္ၾကီးကား ေရသာခုိလုိ႕မျဖစ္ေတာ့ အရည္အေသြးရွိသူ အရည္အခ်င္းရွိသူတုိ႕သာ ေနရာရျပီး အရည္အေသြးညံဖ်င္းသူတုိ႕ကား ေနာက္လုိက္ ထီးမုိးဖိနပ္ကုိင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕အျမင္ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရဆုိက္ကားသမား, ဘြဲ႕ရေရခဲ႕ေရသည္, ဘြဲ႕ရ ပဲျပဳတ္သည္, ဘြဲ႕ရဂ်ာနယ္လက္ေပြ႕ေရာင္းသူ, ဘြဲ႕ရကြမ္းယာ ငုံးဥျပဳတ္ေရာင္းသူေတြ စာဖတ္သူတုိ႕ လူ႕အသုိင္းအဝုိင္းတြင္ အေျမာက္အျမား ျမင္ဖူးၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အေစာပုိင္းက " လူငယ္ ႏွင့္ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးခ်ျခင္း" "လူငယ္ႏွင့္ ပညာ" စေသာေခါင္းစဥ္မ်ားျဖင့္ ေဖၚျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႕လူငယ္အမ်ားစုမွာ ေရလုိက္လြဲ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနျခင္းက ဤေဆာင္းပါေလးျဖစ္လာရန္တုိက္တြန္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေအာင္ျမင္လုိစိတ္, ေက်ာ္ေဇာ္ထင္ေပၚလုိစိတ္, အမ်ားအက်ိဳးကုိေဆာင္ရြက္လုိစိတ္ရွိသူသည္ မိမိလုိအပ္ခ်က္ကုိ အျမဲတစ္လစက္ ျဖည့္တင္းျပဳျပင္ေနၾကသည္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာဘြဲ႕ရ ပညာတတ္တစ္ေယာက္သည္ ဆုိက္ကားသမားျဖစ္ေသာ္လည္း ေခတၲာခဏ သာျဖစ္လိမ့္မည္။ သစ္မရခင္ဝါးကူသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႕ေသာ္ဘြဲ႕ရျပီး ဆုိက္ကားနင္းျခင္းျဖင့္သာ တစ္သက္လုံး အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳသူကုိေတာ့ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီသူ, အစြမ္းအစမရွိသူ, ေရသာခ်ိဳအေခ်ာင္လုိက္ခဲ့သူလုိ႕သာ မညွာမတာေျပာရေပေတာ့မည္။ ယေန႕ေခတ္ၾကီးကား သူမ်ားႏွင့္အျပိဳင္ ကုိယ္ကအစစအရာရာေရွ႕ကေရာက္ေအာင္ ေျပးလႊားေနရေသာေခတ္ၾကီးျဖစ္သည္။ ေလာကီေရးရာတြင္ အျမင့္ဆုံးေနရာကုိမေရာက္ရင္ေတာင္ အလယ္အလတ္ဆုိေသာေနရာတြင္ တည္တံ့ေနေအာင္ ျပင္ဆင္မႈ,ေလ့လာမႈ, ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားအား အဆက္မျပတ္ကုိ လုပ္ေဆာင္နုိင္မွေတာ္ကာၾကေတာ့မည္။

ငါငယ္ငယ္ကၾကိဳးစားခဲ့တာ ၾကီးလာရင္ေအးေအးလူလူေနဖုိ႕ဆုိေတာေတြးေခၚမႈမွာ ဟုိးလြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္က မွန္ခ်င္မွန္ခဲ့လိမ့္မည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာကား အရင္ကလည္း ၾကိဳးစားခဲ့ရသလုိ ယခုလည္းၾကိဳးစားေနရမည္, ေနာင္လည္းၾကိဳးစားေနရေပအုန္းမည္။ မိမိကတစ္ခ်က္ကေလးရပ္လုိက္တာနဲ႕ မိမိေနာက္မွ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ေမာင္းႏွင္လာေသာ ျပိဳင္ကားက မိမိေနရာကုိယူျပီး ေက်ာ္တက္သလုိ မိမိႏွင့္အျပိဳင္ၾကိဳးစားသူေတြက ေက်ာ္တက္ေနရာယူ သြားေပလိမ့္မည္။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္က ေရသာခုိအေခ်ာင္လုိက္သူဦးေရ မ်ားျပားေနေသာအခါတြင္မေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိ ထိပ္ဆုံးေရာက္ေနသည္ဟု ထင္ေကာင္းထင္နုိင္သည္။ သုိ႕ေသာ္သူအျပိဳင္ကုိယ္အျပိဳင္ ဘဝကုိျပင္ဆင္ၾကိဳးစားသူမ်ားႏွင့္ သင္ၾကံဳေတြ႕ေသာအခါ သင္ေနရမည့္ေနရာကုိ သင္ဘာသာေရြးခ်ယ္သြားပါလိမ့္မည္။

လူငယ္အမ်ားစုမွာ တစ္ခ်ိန္က မီးကုန္ယမ္းကုန္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ထုိၾကိဳးစားမႈေၾကာင့္လည္း မိမိႏွင့္ထုိက္တန္ေသာေနရာမ်ိဳးတြင္ ေနရသည္, အလုပ္လုပ္ရသည္။ သုိ႕ေသာ္ထုိေနရာမွာပင္ ၾကာရွည္စြာေနေနၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္အဲ့ဒီေနရာ အဆင့္မွာၾကာျမင့္စြာေနၾကရပါသလဲ။ အဆုိပါလူငယ္ေလးကား ၾကိဳးစားမႈအရွိန္နည္းသြားျခင္း ေႏွးေကြးသြားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယေန႕ေခတ္တြင္ ပညာရပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မႈမွာ အလြန္ျမန္လြန္ေသာေၾကာင့္ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ျပီး မိမိလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညိီျဖည့္ဆည္းရန္ အင္မတန္ကုိလုိအပ္သည္။ ထုိသုိ႕ျဖည့္ဆည္းရာတြင္လည္း သူတစ္ပါးကုိအျပစ္မဆုိပဲ မိမိကုိယ္တုိင္ အခြင့္အလမ္းရွာေဖြတတ္ဖုိ႕လုိသည္။ သူတစ္ပါးကုိအျပစ္တင္ေနပါက သင့္အခ်ိန္မ်ား ပုတ္သြားမည္။ သုိ႕ေသာ္ယေန႕လူငယ္ အားလုံးလုိလုိသည္ သူတစ္ပါးကုိသာအျပစ္တင္တတ္ျပီး မိမိကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး, အရည္းအခ်င္းမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ဦးေဆာင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္မႈ နည္းပါးေနၾကသည္။ သူမ်ားကဦးေဆာင္မွာကုိ ေစာင့္စားေနတတ္ၾကသည္။ သူမ်ားကလမ္းဖြင့္ေပးမွ ေလွ်ာက္မည္ဆုိေသာစိတ္မ်ားက ၾကီးစုိးေနၾကသည္။

ဘဝဆုိသည္ကား ရုန္းကန္ျခင္း, ျပိဳင္ဆုိင္ျခင္း, ေအာင္နုိင္ျခင္း, က်ရုံးျခင္းတုိ႕ႏွင့္ အလွည့္က်လည္ပတ္ စီးဆင္းေနျခင္းပင္။ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ထံမွာ "ေတာ္ပါျပီ ဆက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး" ဆုိေသာစကားသံမ်ား မၾကာခဏဆုိသလုိၾကားေနရသည္။ သူတုိ႕ဘဝတြင္က်ရုံးမႈႏွင့္ ေတြၾကံဳေသာအခါ လက္ေလ်ာ့လုိေသာေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေသာသူမွာ အထက္သုိ႕ဘယ္နည္းႏွင့္မွ်မေရာက္နုိင္။ လက္ေလွ်ာ့လုိက္လုိက္ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္မိမိလူရာမသြင္းျခင္း, ေစာ္ကားလုိက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ မိမိ၏ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးကုိ ( မိမိၾကိဳးစားခဲ့တာကုိ အလားကားပါ, သုံးစားရတာမဟုတ္ဘူး) မိမိကုိယ္တုိင္က ေလွာင္ေျပာင္ေစာ္ကားလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မိမိတြင္ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိေနေသးသေရႊ႕ က်ဆုံးသူမဟုတ္ပဲ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။

မိမိဘယ္လုိအခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းပဲၾကံဳေတြ႕ပါေစ ဘယ္ေတာ့မွေနာက္မဆုတ္ ( မရပ္ ) လုိက္ပါနဲ႕။ သင္႔တြင္ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိေနသေရႊ႕, အခက္အခဲကုိေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိေနသေရြ႕ သင္ဟာေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာေရာက္ေနေသာလူျဖစ္သည္။ စာေရးသူဖတ္ဖူးေသာ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေဖါက္သည္ခ်လုိက္ပါအုန္းမည္။ ရြာတစ္ရြာမွာ အဖုိးအုိတစ္ဦးရွိသတဲ့။ သူ႕မွာျမည္းအုိေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ့အဖုိးအုိဟာ အျပင္ကုိသြားေနတုန္း ျမည္းအုိေလးဟာ အိမ္အတြင္းက ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိက်သြားခဲ့တယ္။ အဘုိးအုိအိမ္ကုိျပန္လာေတာ့ ျမည္းအုိေလးကုိမေတြ႕တာနဲ႕လုိက္ရွာလုိက္တာ ေရတြင္းပ်က္ဆီေရာက္ေတာ့ျမည္းအုိေလးေရတြင္းပ်က္ထဲက်ေနတာကုိေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အစကေတာ့ အဘုိးဟာျမည္းအုိေလးကုိ ကယ္ဖုိ႕နည္းလမ္းရွာတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ျမည္းကလည္းအုိေနျပီျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ေနာင္ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိ ကေလးသူငယ္ေတြျပဳတ္မက်ေအာင္ ေရတြင္းပ်က္ကုိ ေျမဖုိ႕ဖုိ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိအကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြက ေပါက္ျပား,ေဂၚျပားေတြနဲ႕ ေျမၾကီးေတြကုိ ေရတြင္းပ်က္ထဲကုိ ဖုိ႕ၾကတာေပါ့။ ဒီအခါမွာ ျမည္းအုိေလးဟာ အင္မတန္မွကုိတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူ႕ကုိယ္ေပၚကုိက်လာတဲ့ ေျမမႈန္ေတြကုိကုိခါခ်ျပီး သူ႕ေျခေထာက္ေအာက္ေရာက္ေစကာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူလည္းအသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားခဲ့တယ္။
ဒီလုိပါပဲ စာေရးသူတုိ႕ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့အခက္အခဲ က်ရုံးမႈေတြဟာ ျမည္းအုိေပၚက်လာတဲ့ ေျမမႈန္ေတြပါပဲ။ အဲ့ဒီေျမမႈန္ေတြကုိ ကုိယ့္အေပၚအတင္ခံေနသမွ်ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြေသဆုံးမွာပါပဲ။

အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြလာေသာအခါ ထုိအခက္အခဲသည္မွ်ပင္အင္အားၾကီးေနပါပေလ့ေစ ၾကိဳးစားမႈကုိမရပ္လုိက္ပါနဲ႕။ အခက္အခဲမ်ားကုိ မရပ္မနားပဲ ဇြဲအားခြန္ျဖင့္ ေက်ာ္လြန္နုိင္ေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္ပါေစဟု ရည္သန္လွ်က္……
< >