%2B-%2BCopy.jpg)
လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ငယ္စဥ္ထဲက
ပညာေရးအေပၚ (ျမင့္မားစြာ) သိျမင္ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ပုံ
ပညာေရးအေပၚ (ျမင့္မားစြာ) သိျမင္ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ပုံ
ပညာဆိုသည္မွာ စာအုပ္ စာတမ္းဖတ္၍ စာသိမႈကို ပညာဟု မဆိုေပ။ ပညာသည္
“အတိုင္းအဆ” မထင္။ အလြန္ က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွေပသည္။ ကမၻာရွိ စာအုပ္အားလံုး
ပင္လွ်င္ ပညာအားလံုးကို ေလာကျပင္က်ယ္ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကၽြႏု္ပ္
တို႔သည္ ပုခက္တြင္းထဲမွသည္ ေျမႀကီးထဲသို႔ ေရာက္သည္အထိ ပညာသင္သားမ်ား
ျဖစ္ေနၾကေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားျခင္းသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ လူ၏ တသက္ပန္တြင္
ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာကို အခြင့္အလမ္း
အလိုက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းေသာ ဉာဏ္ပညာကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိဉာဏ္အျမင္
အရ စိတ္ေနစိတ္ထား စိတ္ဓာတ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ (Emotion Of The Education)
ျပဳျပင္ ျပဳစုစီမံ ထားခဲ့သူသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ဘီ-ေအပင္ ေအာင္ေစကာမူ၊ ပါရဂူဘြဲ႔ႀကီးပင္
ရေစကာမူ၊ ပထမေက်ာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ေစကာမူ၊ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးရင့္ေစကာမူ
ပညာဆိုေသာ သဘာဝအဓိပၸာယ္ကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္ နားလည္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္
တကယ္ အရာမေရာက္၊ အသံုးမဝင္ႏိုင္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္ထဲ၌သာ ရွိသည္
မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားထက္ ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။
ပညာသည္ လူ၏ ဉာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္ တိုးခ်ဲ႕ရံုသာ မဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား
အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ လူ၏ ဆႏၵအား၊ လုပ္အားကို ႏူးညြတ္
ေစရမည္။ ရာဇဝင္ သိရံုသာ မဟုတ္။ ရာဇဝင္ကို ဖန္တီးႏိုင္ရမည္။ ေလာကဓာတ္
ပညာကို သိရံုသာ မဟုတ္။ ေလာကဓာတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ေစရမည္။
ပထမ ပညာကို သိရံုသာ မဟုတ္။ ေျမသစ္၊ ေရသစ္ ေတာေတာင္တို႔ကို ရွာေဖြ စံုစမ္းႏုိင္ စြမ္းေစရမည္။ ေလာက အေၾကာင္းကို နားလည္ေစရံုသာ မဟုတ္။ သည္ထက္ေကာင္း
ေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေစရမည္။
ဤကား ပညာ၏ သရုပ္ အက်ဥ္းမွ်ပင္တည္း။
ပညာသည္ ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂႏွင့္ ယွဥ္ရမည္။ ေလာက၌ လက္ေတြ႔ အသံုးလည္း
က်ရမည့္ ပညာတြင္ သညာလည္း ပါသည္။ ဉာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ ဉာဏ္ခ်ည္းသာ
တိုးတက္၍ “သညာ”မရွိပါမူလည္း ဤမွ် ပိုမိုဆန္းၾကယ္ အေျပာက်ယ္လွေသာ ေခတ္သစ္
အေၾကာင္းကို နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ေလာကဓာတ္ ပညာကို မတတ္မသိပဲ ေလာကဓာတ္
ပညာဉာဏ္ကိုသာ ရလွ်င္ ေလာကဓာတ္ပညာ၏ တန္ဖိုးကို တင္းျပည့္ မသံုးႏိုင္ေပ။
တိုင္းျပည္အေျခအေန ျပႆနာ၊ ေခတ္အေျခအေနႏွင့္ မယွဥ္ပါမူ တိုင္းျပည္ေထာင္ျခင္း၊
ေခတ္ျပင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ အယူဝါဒ အေျပာင္းအလဲ
မရွိသူသည္ ပညာတတ္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။
လူတေယာက္၏ သက္တမ္းတြင္ ဘဝ ပထမက သိျမင္လာေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား
ဝါဒတို႔သည္ အမွန္ခ်ည္း မဟုတ္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရမည္သာတည္း။
ယေန႔ အယူအဆႏွင့္ မနက္ျဖန္ အယူအဆတို႔မွာ တူခ်င္မွ တူေပမည္။ အမွန္ကား
လူတဦး၏ တဘဝတြင္ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အယူဝါဒ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ေသာ
အခါ ထိုလူသည္ သမာဓိ မတည္၊ ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ထင္မွတ္ မွားေလသည္။
သမာဓိ မတည္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။
ဝါဒေျပာင္းလဲမႈမွာ ဉာဏ္အျမင္၏ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သမာဓိ မတည္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ တနည္း တိုးတက္ျခင္းေပတည္း။
(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္ေရး မွတ္တမ္းမွ ႏုတ္ထုတ္သည္။)
“အတိုင္းအဆ” မထင္။ အလြန္ က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွေပသည္။ ကမၻာရွိ စာအုပ္အားလံုး
ပင္လွ်င္ ပညာအားလံုးကို ေလာကျပင္က်ယ္ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကၽြႏု္ပ္
တို႔သည္ ပုခက္တြင္းထဲမွသည္ ေျမႀကီးထဲသို႔ ေရာက္သည္အထိ ပညာသင္သားမ်ား
ျဖစ္ေနၾကေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားျခင္းသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ လူ၏ တသက္ပန္တြင္
ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာကို အခြင့္အလမ္း
အလိုက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းေသာ ဉာဏ္ပညာကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိဉာဏ္အျမင္
အရ စိတ္ေနစိတ္ထား စိတ္ဓာတ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ (Emotion Of The Education)
ျပဳျပင္ ျပဳစုစီမံ ထားခဲ့သူသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ဘီ-ေအပင္ ေအာင္ေစကာမူ၊ ပါရဂူဘြဲ႔ႀကီးပင္
ရေစကာမူ၊ ပထမေက်ာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ေစကာမူ၊ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးရင့္ေစကာမူ
ပညာဆိုေသာ သဘာဝအဓိပၸာယ္ကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္ နားလည္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္
တကယ္ အရာမေရာက္၊ အသံုးမဝင္ႏိုင္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္ထဲ၌သာ ရွိသည္
မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားထက္ ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။
ပညာသည္ လူ၏ ဉာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္ တိုးခ်ဲ႕ရံုသာ မဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား
အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ လူ၏ ဆႏၵအား၊ လုပ္အားကို ႏူးညြတ္
ေစရမည္။ ရာဇဝင္ သိရံုသာ မဟုတ္။ ရာဇဝင္ကို ဖန္တီးႏိုင္ရမည္။ ေလာကဓာတ္
ပညာကို သိရံုသာ မဟုတ္။ ေလာကဓာတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ေစရမည္။
ပထမ ပညာကို သိရံုသာ မဟုတ္။ ေျမသစ္၊ ေရသစ္ ေတာေတာင္တို႔ကို ရွာေဖြ စံုစမ္းႏုိင္ စြမ္းေစရမည္။ ေလာက အေၾကာင္းကို နားလည္ေစရံုသာ မဟုတ္။ သည္ထက္ေကာင္း
ေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေစရမည္။
ဤကား ပညာ၏ သရုပ္ အက်ဥ္းမွ်ပင္တည္း။
ပညာသည္ ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂႏွင့္ ယွဥ္ရမည္။ ေလာက၌ လက္ေတြ႔ အသံုးလည္း
က်ရမည့္ ပညာတြင္ သညာလည္း ပါသည္။ ဉာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ ဉာဏ္ခ်ည္းသာ
တိုးတက္၍ “သညာ”မရွိပါမူလည္း ဤမွ် ပိုမိုဆန္းၾကယ္ အေျပာက်ယ္လွေသာ ေခတ္သစ္
အေၾကာင္းကို နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ေလာကဓာတ္ ပညာကို မတတ္မသိပဲ ေလာကဓာတ္
ပညာဉာဏ္ကိုသာ ရလွ်င္ ေလာကဓာတ္ပညာ၏ တန္ဖိုးကို တင္းျပည့္ မသံုးႏိုင္ေပ။
တိုင္းျပည္အေျခအေန ျပႆနာ၊ ေခတ္အေျခအေနႏွင့္ မယွဥ္ပါမူ တိုင္းျပည္ေထာင္ျခင္း၊
ေခတ္ျပင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ အယူဝါဒ အေျပာင္းအလဲ
မရွိသူသည္ ပညာတတ္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။
လူတေယာက္၏ သက္တမ္းတြင္ ဘဝ ပထမက သိျမင္လာေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား
ဝါဒတို႔သည္ အမွန္ခ်ည္း မဟုတ္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရမည္သာတည္း။
ယေန႔ အယူအဆႏွင့္ မနက္ျဖန္ အယူအဆတို႔မွာ တူခ်င္မွ တူေပမည္။ အမွန္ကား
လူတဦး၏ တဘဝတြင္ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အယူဝါဒ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ေသာ
အခါ ထိုလူသည္ သမာဓိ မတည္၊ ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ထင္မွတ္ မွားေလသည္။
သမာဓိ မတည္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။
ဝါဒေျပာင္းလဲမႈမွာ ဉာဏ္အျမင္၏ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သမာဓိ မတည္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ တနည္း တိုးတက္ျခင္းေပတည္း။
(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္ေရး မွတ္တမ္းမွ ႏုတ္ထုတ္သည္။)
0 comments:
Post a Comment